O nama.
Sandra Sokolov Buzganović je rođena u Dimitrovgradu, gde je završila osnovnu i srednju školu. Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju Univerziteta u Beogradu je upisala 2006. godine i diplomirala 2010. godine na odseku za logopediju. Iste godine je upisala master studije na Fakultetu za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju Univerziteta u Beogradu koje je 2011. završila. Iste godine je upisala doktorske studije na Fakultetu za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju.
Master defektolog-logoped
Neonatalni orofacijalni terapeut
2011-2014
Od 2011. do 2014. godine je radila u Institutu za eksperimentalnu fonetiku i patologiju govora u Beogradu kao audiolingvista – logoped gde je završila obuku za primenu „KSAFA“ sistema. Od 2011. do 2014. godine je bila realizator projekta Ministarstva nauke Republike Srbije pod nazivom „Interdisciplinarna istraživanja kvaliteta verbalne komunikacije”, MNTR, projekat 178027.
2016
U maju 2016. godine je stekla sertifikat za Tui Na masažu. Septembra 2016. godine je stekla sertifikat od strane Američke Asocijacije za Govor, Jezik i Sluh (ASHA) – Eswallow i sertifikovan je terapeut za terapiju gutanja ( disfagija ). Jedan je od osnivača centra za edukaciju Buzganović.
2017
U martu 2017.godine dobija najlepši sertifikat. Postaje mama devojčice Sare. Zahvaljujući tome, odlučuje da završi edukaciju koja otvara novo poglavlje u samoj prevenciji i pristupu govorno jezičkom i orofacijalnom razvoju kod dece. Završava iste godine i edukaciju iz Dynamic and Postural Reflex Integration od strane Svetlana Masgutova Educational Institute.
2019
U junu 2019.godine završava edukaciju za neonatalnog orofacijalnog terapeuta licenciranog od Američke asocijacije za govor i jezik i kao takva postaje jedini logoped u Srbiji i regionu koji se bavi najranijom dijagnostikom orofacijalne regije. Boravkom na klinici u Frajburgu dobija nemački sertifikat za neonatalnog terapeuta.
U julu 2019.godine završava seminar za Infant Oral Assessment: Exploring Anatomy and Function Beyond the Frenulum. Kao i edukacije: Newborn Individualized Developmental Care and Assessment (NIDCAP) in the NICU: I Concepts, Effectiveness and Clinical Implementation I Assessment Tool for Lingual Frenulum Function (ATLFF).
2020
Ispirisana snagom rane prevencije 2020. završava još jedan seminar koji se tiče najranije stimulacije orofacijalne regije – Therapieplanung und Behandlung (früh) kindlicher Fütterstörungen bei Frühgeborenen.
2022
Završava edukaciju Algo sistema ranog čitanja.
2022
Godina stvaralaštva, kada preko intezivne prakse i teorije pokušava da implementira nove ideje u samoj habilitaciji i rehabilitaciji orofacijalnih poremećaja. Iste godine kreira SOP, vlastiti program za najraniju dijagnostiku novorođenčeta i kreira protokol za stimulaciju kranijalnih nerava.
2023
U januaru 2023. godine održava svoju prvu edukaciju u Institutu za eksperimentalnu fonetiku i patologiju govora u Beogradu. Iste godine u septembru i novembru nastavlja sa edukacijama u Novom Sadu.
2024
Završava edukaciju u Atini o transciplinarnom načinu tretiranja poremećaja hranjenja kod dece koja imaju poremećaj bihejviornog i senzo- motornog uzroka pod nazivom Sequential-Oral-Sensory Approach to feeding.
Naša priča.
Disanje i hranjenje su najosnovnije fiziološke funkcije koje definišu život, odmah po rođenju. Disanje je refleksno i održava život ali ne pruža nikakvo drugo unutrašnje zadovoljstvo. S druge strane, hranjenje je delimično instinkt a delimično naučeni odgovor. Sisanje i gutanje zahtevaju složen niz događaja i podrazumevaju koordinaciju neurološkog, respiratornog i gastrointestinalnog (GI) sistema. Normalna funkcija GI se mora pojaviti u varenju hrane da bi se obezbedile hranljive materije. Sve ove funkcije nastaju u okviru razvijanja fizičke i emocionalne zrelosti. Zadovoljstvo hranjenja se proteže dalje od osećaja sitosti do zadovoljstva koje se dobija hranom. Ovaj interaktivni primarni odnos služi kao osnova za normalan razvoj, somatski rast, komunikacijske veštine i psiho-socijalno blagostanje. Dakle, hranjenje je aktivnost sa dalekosežnim posledicama. Kada se poremeti, posledice mogu biti neuhranjenost, abnormalnosti u ponašanju i teška nevolja za porodicu i dete. (Arvedson i Brodski, 2002.).
Pregledanjem nekoliko desetina hiljada dece poslednjih 13 godina svog radnog veka nisam mogla da ignorišem činjenicu da skoro svako drugo dete koje dođe kod logopeda i defektologa pokazuje neku atipičnu formu hranjenja. Roditelji to vrlo često navode kao anamnestički podatak pri dijagnostici. Kao logoped koji je tada radio stimulaciju govora i jezika nisam mogla da se ne zapitam kako da stimulišem najsavšeniju funkciju jedne jedinke, govor, ako ta jedinka nema usvojenu bazičnu funkciju, hranjenje. Počela sam intezivno da istražujem neuroanatomsku konekciju hranjenja i samog razvoja pojedinca. Proces učenja i saznanja je bio vođen jednom idejom da svako dete koje dođe na pregled dobije stimulaciju koju njegov mozak može da primi. Putujući i učeći često sam bila oduševljena nekom metodom a onda kada bi se pojavilo neko dete ograničenih kapaciteta primena iste je bila nemoguća. Vođena idejom da dobra metoda mora biti dobra za svako dete bez obzira kojim potencijalnom to dete raspolaže kreirala sam SOP.
Za mene SOP znači ljubav. Ljubav prema svakom detetu koje mi je dozvolilo da ga habilitujem i rehabilitujem i da na taj način stvaramo šansu za bolji i funkcionalniji život. Za Vas će SOP biti spoznaja novog pristupa samoj habilitaciji i rehabilitaciji deteta. Moja potreba da SOP bude toliko drugačiji od svih ostalih metoda je ideja da svako dete može da se tretira SOP-ovom metodom.
SOP je do sada sproveden kod svih poremećaja hranjenja, kod svih govorno jezičkih poremećaja, kod dece iz autističnog spektra, kod dece sa cerebralnom paralizom, kod odojčadi sa disfunkcionalnim sisanjem i kod dece koja imaju genetske sindrome. Ono što me posebno čini srećnom je to da je svako dete pokazalo napredak nakon stimulacije.
SOP-ov protokol obuhvata oko 120 studija slučaja različite etiologije, koji će polaznicima biti prezentovani da bi lakše usvojili osnove dijagnostike po SOP-u i kreiranje tretmana.
SOP obuhvata oko 178 različitih svetskih studija koje objašnjavaju razvoj orofacijalne regije od intrauterinog života do postnatalnog stvaranja i neuroanatomske veze hranjenja i respiracije.
SOP obuhvata definicije neintegrisanih oralnih refleksa i kako oni utiču na razvoj kranijalnih nerava.
SOP se do sada sprovodi u Novom Sadu, Beogradu, Kragujevcu, Nišu, Šapcu, Kosovskoj Mitrovici, Bosni i Hercegovini i Crnoj Gori. Koliko je metoda kontrolisana govori i sama činjenica da polaznici nakog edukaciju polažu na realnom detetu. Cilj ovakve provere je da deca dobiju najbolju uslugu.
Biti SOP-ov terapeut znači:
Mogućnost da svako dete bez obzira na potencijal koji nosi u sebi dobije jasno definisane mikrociljeve u tretmanu. Mnoštvo mikrociljeva bi nas vodilo do makri ciljeva, u ovom slučaju do razvoja adekvatnog oralnog unosa hrane, razvoja adekvatne motorike tela, razvoja kognicije i razvoja govora i jezika.
Mogućnost razumevanja razvoja orofacijalnih struktura.
Mogućnost najranije dijagnostike i prevencije orofacijalnih poremećaja.
Mogućnost habilitacije i rehabilitacije na osnovu neuroanatomskog razvoja.
Kod koga je SOP-ov tretman
primenljiv:
Dijagnostika sisanja
Novorođenče po izlasku iz maminog stomaka prvo zaplače tj.udahne (ovu funkciju aktivira zahvaljujući moro refleksu) i preko refleksa ruta traži izvor hrane da bi krenulo da sisa. Jedina motorna radnja na koju ne utiče sila gravitacije nakon što novorođenče promeni sredinu iz tečne u vazdušnu je motorika rada temporomandibularnog zgloba. Disfunkcionalno sisanje jednako disfunkcionalni razvoj Zahvaljujući SOP-u možemo dijagnostikovati svaku atipičnu formu sisanja.
Cerebralna paraliza
Dete koje ima bilo koji motorni poremećaj da bi moglo da napreduje neophodno je usklađivanje orofacijalne i motorne stimulacije. Preko SOP a dobijamo spino-talamičku konekciju i stimulaciju mezencefalona. Preko SOP a i samog uvođanje hrane vršimo nadraživanje na nivou retikularne formacije, delujemo na medulu, pons, bazalne ganglije, mali mozak i stimulišemo komisurne veze.
Poremećaj iz spektra autizma
Kod dece iz poremećaja spektra autizma obično imamo zabludu da oni imaju najčešće bihejvioralni poremećaj ishrane. Da ponašanje diktira unos hrane. Da li je to tako? Ako imamo informaciju da preko žvakanja imamo nadrazivanje pljuvačke koja diretno deluje na nivo aminokiselina u zeludcu i da lučenjem leptina i grelina aktiviramo hipokampus, hipotalamus i amigdale, zašto očekujemo regulisanje ponašanja ako imamo informaciju da dete ima atipičnu formu hranjenja ili da ne zvaće. SOP kod autizma gradi nuurotransmitarno pobuđivanje relejnih centra za ponašanje i na taj način kod deteta gradi osnovu biohemijskog nadraživanja preko hipofize.
Dislalija
Dislalija se najčešće definiše od strane logopeda kao najlakši govorni poremećaj a isto tako se susrećemo sa informacijama da deca budu u samoj habilitaciji po nekoliko godina. Često se ovaj poremećaj tretira nekim sondama ili špatulama. Zašto SOP ne tretira poremećaj artikulacije na ovaj način jer vrlo često loša postavka jezika je samo posledica disfunkcionalne mandibule tako da sonda koja stimuliše jezik je potpuno pogrešan pristup. SOP će Vam pomoći da pravilno dijagnostikujete sve kranijalne nerve koji su uključeni u proces artikulacije i na taj način ćete skratiti vreme same habilitacije jer ćete tretirati uzrok a ne posledicu.
Disfagija
Kod pedijatrijske disfagije najvaznija je spoznaja da ne postoji klasična podeljenost na bihejvioralne, senzorne i motorne poremećaje ishrane. Jer vrlo često u praksi dete koje odbija hranu ne zna da žvaće ili ima senzorni poremećaj a svaki senzorni poremećaj će voditi do motornog izmenjenog obrasca pri manipulisanju hranom. U SOP u ne koristimo pomagala ili gume za zvakanje jer guma stimuliše samo jednu dimenziju oralnog unosa, propriocepciju ili taktilitet. Imajući uvid da dete tipičnog razvoja vežba pravu formu žvakanja do treće godine i za taj proces koristi samo realnu hranu zašto bismo izlagali decu koja imaju već disfunkcionalni način hranjenja jednoj dimenziji stimulacije. SOP ov program pruža informaciju koja hrana je najbolja za stimulaciju određenih senzornih i motornih veština.
Deca sa genetskim sy
Deca sa genetskim poremećajem, obično imaju stanje koje je posledica neuroatipičnog razvoja. Da bismo kod te dece mogli da gradimo određene mikro ciljeve u toku tretmana neophodno je poznavanje neuroanatomskih veza. SOP će vam omogućiti da kreirate tretman koji odgovara neurološkoj zrelosti pacijenta. SOP će Vam pruziti informaciji o šemi disanja na nivou retikularne formacije i solitarnih jedara i preko te šeme ćete dopiti uvid kako ćete tretirati određeno stanje deteta.